رواية جديدة

برا 
يجيب زياد بدون اهتمام طردها وتقريبا دى الخامسه بعدها 
يغمز زيدان اليه اموت واعرف بتجيبهم منين 
يسخر زياد بستوردهم من الصين 
يجلس زيدان على الكرسى ماشى ياعم الظريف خير بقى مطلع عصبيتك عليا ليه 
يرجع زياد بالخلف بكرسيه ايه حكايه الخدمات معاك يا دكتور زيدان 
يبتسم زيدان بتوتر حكايه ايه ياعم مفيش حاجه من دى خالص 
يرفع زياد حاجبه لا فى ومنال حكتلى عن كل حاجه بتهببها هى البنات دى مش حرام الى بتعملوا فيهم عجبك ظلمك ليهم 
يضم زيدان يديه مربعه فى ثقه بلاش انت تتكلم على الحړام والظلم على اساس ريتال مش بنت ناس ولا بتظلمها بجوازك 

دمه يغلى فى عروقه انت قلتها اتجوزتها مراتى فين الظلم فى كده الناس كلها عارفه انها حرم زياد البهوفى 
مازال زيدان على وضعه بثقه البنات دى كل حاجه بمزاجها مفيش بنت بڠصب عليها حاجه بس انت متجوز ڠصب عنها شوف بقى مين الظالم والمظلوم فينا يا زياد 
يضرب زياد طاوله المكتب بيديه طب بص بقى يا زيدان اخر الشهر ده تكون متجوز معرفش بقى تجيبها من الشارع حتى المهم مش عايز شغل خدمات تانى مفهوم 
يبتلع زيدان ريقه فى خوف هو يعلم شقيقه عند الڠضب لا يفرق بين احد حتى ابويه انا اصلا متجوز 
يبتسم زياد بخفه على كذبه اخيه التى قالها له لانه يعلم انه يريد الهرب وماله يا خويا هاتها البيت تعيش معاك وعليا انا اكلملك ماما 
يتوتر زيدان ولكن يحاول ان يهدئ من شعوره قليلا هى عند امها دلوقتى لما تيجى هبقى اجيبها البيت 
زادت ابتسامه زياد لانه يعرف ان اخيه ېكذب لا بكره بالكتير تكون عندنا فى القصر مفهوم يلا روح كمل شغلك 
يخرج زيدان من شركه اخيه غاضب متوتر كل شئ خطط له ذهب فى مهب الريح اتجه الى احد الكافيهات يجلس مفكرا فى حل ولكن لا يوجد سوى حل واحد اخرج هاتفه وبداء يتصل بها متمنى ان ترد يسمع صوتها من الطرف الاخر زيدو ازيك 
يبتسم بتساع اهبه حبيبه قلبى 
تضحك خير يا زيدو ايه المصلحه الى عايزنى فيها 
يهرش رأسه بخفه عايزك معايا شهر 
تشهق نعم يا روح امك شهر ايه واقول لامى ايه 
يتشتت مش عارف رحله او اى بتنجان المهم تكونى هنبداء من بكره 
انت وبكرا هتصرف انا وارد عليك 
يبتسم يخربيت اللفاظك يا شيخه انتى دكتوره انتى اتفو على الاشكال 
تضحك طب اقفل قبل ما اسمعك اللفظ الكبير 
يغلق السكه فى وجهها ويبثق على الهاتف اتفوا على الاشكال . . . . . . . . . . . . .
ينتهوا من العمل سويا ويتجه زياد الى سيارته يوقفه مروان تعالى نروح سوى 
يتعجب زياد من امتى واحنا بنروح سوى 
يضحك مروان من هنا ورايح ياصحبى مراتى من الصبح مع مراتك تعالى يلا 
يركب زياد بجوار مروان صامت فقط ينظر الى الطريق مفكرا شارد فى احوال الجميع من حوله يقطع شروده مروان عامل ايه مع ريتال 
يتنهد بحزن زى الزفت من ساعه ما شافه صوره هدير 
يشهق بخفه هى شافتها طب وقالت ايه ساعتها 
ينظر الى الطريق طلبت الطلاق وطبعا انا رفضت 
يعاتبه مروان انا قلتلك قولها الحقيقه احسن هتقف جنبك صدقنى ومش هتبعد عنك 
بصيص امل يظهر فى عيناه تفتكر يا مروان 
يهز رأسه بشده ويضع يديه على فخذ زياد طبعا بس اتكل انت على الله واحكيلها وظبط امورك معاها اصل انا متفائل اووى 
يبتسم زياد تفتكر فى امل من الى انت بتقوله ده 
يضحك مروان طب هتصدقنى لو قلتلك انى حاسس انى بعشق منار اكتر ما كنت بحب سلمى 
يتسع عيون زياد انت بتهزر صح 
ينفى لا مش بهزر بس اديت نفسى فرصه فتحت صفحه جديده من حياتى لقيت منار حد يستاهل ده فعلا قرب من ريتال يمكن انت كمان تجدد فرصه حياتك 
يرتاح قلب زياد ويعجبه الحديث اول ما اروح هعمل اول خطوه هقولها على كل حاجه 
يفرح مروان ويريد انشغال زياد بريتال قليلا ليفرغ له الجو فى البحث عن حاتم . . . . .
ذهبت منار منذ نصف ساعه مع مروان وريتال جالسه فى غرفتها ممسكه بالباندا زيال تتحدث معه شفت زياد كان شكله حلو ازاى وهو مبهدل وشعره منعكش تحسه كده راجل حنين ولطيف مش قاسى ومعندوش مشاعر تفكر قليلا وتعبث فى فروه الدب بس نفسى كده اجيب ولد شبهه وياخد عيونه الخضرا وشعره البنى لالا شعر زيزى احلى دهبى كده يوووه لا البت تبقى شبهه ماما رويدا عيونها زرقه وشعرها اصفر لالا بص هى العيله دى كلها حلوه بس زياد احلى 
تصمت وافقه تذهب الى الشرفه تجلس على الكرسى البلاستكى الابيض منتظره قدومه لتشعر بشال يوضع على كتفيها تنظر خلفها تجد زياد يضعه عليها عشان الجو بداء يبرد شويه 
تخرج البخاخه من اسفل الوساده وتتجه مره اخرى تجلس على الكرسى تعدل شالها عليها كنت بجيب دى 
ينظر
اليها بتمعن يتذكر عندما وجدت الصوره مقلتليش انك تعبانه 
تضحك بخفه لا مش تعبانه ده حاجه بسيطه ربو بس لما بشم دخان بتعب شويه ودى الحل بس 
يتجه ليطفى السېجاره التى فى يده ولكن توقفه لا دخنها عادى انا عارفه انك محتاجها انا سمعاك 
يبداء فى اخراج الدخان من انفه بشرود متذكر هدير يتنهد معلنا عن قصته هدير بنت عمى كنا بنحب بعض واحنا صغيرين فى الصعيد بابا رجع من العراق وجينا على مصر هنا واستقرينا كنا بنسافر ليهم كل فتره وكل ما بتكتبر بيزيد حبى ليها ويكبر معاها كانت بتتكسف تخرج قدامى وعلى طول مستخبيه فى اوضتها افتكرت انها بتحبنى وخجلانه زى كل البنات روحت على جدى قلتله انا عايز اتجوز هدير جدى طبطب عليا وقالى هدير بنت عمك وابوها ماټ وانا هنا ابوها لما يكون عندك شغل تعالى وهجوزهالك سمعت كلام جدى واشتغلت مع بابا الله يرحمه وفهمت كل حاجه لحد ما فى يوم بابا ماټ وحاله جدى بقت صعبه ومش جدى بس حال الجميع وانا مقدرتش ابقى حزين على ابويا الى ماټ قصاد عينى قلبى جمد بقيت زياد البهوفى رجل الاعمال الخطېر الكبير قبل الصغير بيعمله حساب روحت ازور جدى وشفتها هناك صدفه قلبى دق قررت افاتح جدى مره تانيه وساعتها جدى وافق وقالى هى موافقه وعملنا الفرح بسرعه بناء على طلب جدى انه عايز يطمن عليها قبل ما يقابل وجه كريم وفعلا اتجوزنا وليله ډخلتنا كان اسعد ليله فى حياتنا يوم الصباحيه بحط ايدى على المخده ملقتهاش صحيت زى المچنون ادور عليها فى كل حته فى الاوضه لان باب اوضه النوم مقفول من جوه عينى لمحت ورقه مكتوبه تحت السرير نزلت جبتها وطلعت البلكونه لقيتها واقعه منها على الارض ينهى كلامه وعيونه دامعه وريتال التى تنظر له بحزن شديد هل كان بخبئ كل ذلك داخل قلبه قام متجه الى احد الدولايب اخرج ورقه واعطاها الى ريتال خدى اقرى بصوت عالى 
امسكت ريتال الورقه وبدأت فى سردها بهدوء 
زياد انا مش عارفه اقولك ايه انا عمرى ما حبيتك ولا قلبى دق ليك حبيت حدا تانى غيرك بس للاسف مينفعنيش جدى قال كده مع انه والله من العيله يوم كنا بنحب بعضينا من زمان وكنت ههرب معاه بعد ما تنام بس لقيت الباب مقفول ملقتش حل غير انى اموت لانى مش مستعده اشوفه فى عڈاب وانا سعيده معاك والحب تضحيه وانا هضحى بكل حاجه سلام يا ابن عمى .
ترمش ريتال عده مرات غير مستوعبه ما يحدث حولها دموعها تنزل بدون ما تشعر تنظر الى زياد الذى ابتلع ريقه عايز اعرف مين ده الى بتحبها معرفتش كنت انتى الحل الوحيد اتجوزك والعالم كله يشوفك عشان الى خدها منى يرجع مره تانيه وانتقم منه 
تنظر الى الورقه مره اخرى طب ليه مقلتش من الاول كنت هساعدك 
ينظر فى كل الاتجهات كنت خاېف خاېف ترفضى انتى أملى الوحيد 
تقوم من كرسيها وتجلس على الارض وتمسك احدى يديه وانا هساعدك يا زياد وهفضل واقفه جنبك لحد ما تحقق مرادك بس نبداء صفحه جديده من حياتنا اتفقنا 
يقبل رأسها بحب اتفقنا . تعالى بقى نحقق حلمك 
نظرت له بتعجب يرد مبتسم بخبث هنجيب ولد شبهى 
تضحك بخفه وخجل لتخرج مسرعه من البلكونه ليتبعها غالق البلكونه بأحكام وشادد الستأر . . . .
الرابعه عشر
اتقلق ريتال بسبب شعورها ان الدفئ الذى كانت بداخله اختفى مره واحده تفتح عيناها بهدوء تبحث عن زياد تجده شارد فى المراه الصغيره تهمس بصوت هادئ ناعس صباح الخير يا زياد 
ينتبه اليها تارك المراه فوق الكومود يقبل رأسها صباحيه مباركه يا عروسه 
تستيقظ زيزى على صوت هاتفها تفتح عيناها تجد حاتم يتصل بها بعد انقطاع 3 ايام لا ترد عليه ولا رسائله لم ترد تلك المره لتأتى لها رساله منه لو مردتيش عليا هنشر الفديوهات الى بينا على النت 
تتصل به بسرعه فى خوف ليرد بسخريه
ايه هو انتى طلعتى من الناس الى بتيجى بالعين الحمرا 
فديوهات ايه يا حاتم 
فديوهات ايه يا قلبى انا بس قلت كده عشان انتى وحشتينى ووحشنى صوتك الهادى الدفئ ده 
حاتم لو بتحبنى تعالى اتجوزنى رسمى قدام الناس لو مش بتحبنى ابعد عندى وسيبنى فى حالى 
ايه يا بيب حاتم الحب

بح كده خلاص لا يا زينب البهوفى مبقاش حاتم اطلع كده بلوشى 
حاتم بليز متعملش حاجه غلط 
لا يابيب انا حبيتك بس الورقتين معايا وعمرك ما هتتجوزى من غير ما اطلاقك وطلاق مبطلقش يا زينب 
اوك المطلوب ايه يا حاتم 
وحشتينى وتعالى شقه سو بعد ساعه مستنيكى ولو مجتيش هبعت نسخه من الورق ده لاخواتك المحترمين يا بيب اتفقنا 
ديل يا حاتم ساعه بالكتير واكون عندك 
تغلق الهاتف لا تعى ماذا تفعل هل تخبر ريتال لتساعدها هى اخبرتها امس انها سوف تساعدها ولن تبقيها واحدها ولن تخبر اخواتها وسوف تحل كل شئ بهدوء تقوم من على السرير بسرعه ببجامتها الحريريه ترتدى خفها تخرج غرفتها متجه الى غرفه ريتال تفتحها دون استأذان صاړخه ريتال فى مصېبه 
يوقفها زياد زينب استنى عندك 
تقف متسمره تنظر الى الارض بخجل وريتال تشعر هى ايضا بالخجل والاحراج يتقدم ناحيتها زياد يقول بنبره مخيفه لو عرفت انك قولتى لحد الى انتى شفتيه دلوقتى هتشوفى الوش التانى 
تهز رأسها نافيا والله ما هقول لحد انا ماشيه بقى 
يمسكها من معصمها وهى تفتح الباب زينب مصېبه ايه الى حصلت انا مش اهبل ولا عبيط وجودك مع ريتال يوم كتب كتاب مروان مش مريح وعملت نفسى مش واخد بالى وخروج ريتال معاكى بردو امبارح زاد شكى ودلوقتى جايه بالمنظر ده وتفتحى